Ένα μεγάλο νομοθετικό κενό, που σχετίζεται με τις ρυθμίσεις που αφορούν στην παραγωγή και χρήση του βιομεθανίου, τρέχει να καλύψει τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα, καθώς οι προ του θέρους δεσμεύσεις το ΥΠΕΝ πως θα υπάρχει νόμος για το βιομεθάνιο ως τον Ιανουάριο, δεν έχουν υλοποιηθεί. Το θετικό είναι ότι από τον περασμένο Νοέμβριο έχουν λάβει χώρα αρκετές συνεδριάσεις παραγόντων και των δύο εμπλεκομένων υπουργείων, της κ.Σδούκου από το ΥΠΕΝ και της ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, με την παρουσία και επιχειρηματιών του χώρου και τεχνοκρατικών στελεχών, προκειμένου όσο το δυνατόν συντομότερα να υπάρξει αποτέλεσμα και να λάβει τέλος η ανασφάλεια και συγχρόνως η ιδιότυπη ομηρία των επιχειρηματιών του κλάδου. Ενός κλάδου, που δυστυχώς παρέμεινε στη σκιά άλλων ενεργειακών επενδύσεων μέχρι σήμερα, παρά τα σαφή πλεονεκτήματα που παρουσιάζει. Από τις πληροφορίες της στήλης, συνάγεται το συμπέρασμα ότι μέσα στο επόμενο δίμηνο θα έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση και θα υπάρξει το σχετικό νομοσχέδιο, που θα δώσει ώθηση στον κλάδο και ταυτόχρονα θα συγκεντρώσει και το επενδυτικό ενδιαφέρον, για ένα κλάδο στον οποίο ολοένα και περισσότερο στρέφονται και οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, ειδικά μετά τα τεράστια ενεργειακά προβλήματα που αντιμετώπισε συνολικά η Ευρώπη, εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία.
Το βιομεθάνιο είναι μια ώριμη και ανταγωνιστική τεχνολογία που μπορεί να βοηθήσει στην ενεργειακή μετάβαση. Στην Ελλάδα τα δύο καθοριστικά θέματα είναι, αφενός το νομικό πλαίσιο και αφετέρου η πρώτη ύλη. Το βιομεθάνιο είναι ανταγωνιστικό σαν τεχνολογία και δεν έχει πρόβλημα τιμής σήμερα. Αντιθέτως, η Ελλάδα έχει πρόβλημα στη συγκέντρωση της πρώτης ύλης και για αυτό έχει εμπλακεί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, προκειμένου να συμβάλλει και να προσφέρει λύσεις. Τα οφέλη του βιομεθανίου, το οποίο μπορεί να παράγεται από αναβαθμισμένες μονάδες βιοαερίου, είναι πολλαπλά. Έχει πολύ χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα σε σχέση όχι μόνο με τα συμβατικά καύσιμα, αλλά και με τα υπόλοιπα βιοκαύσιμα, ενώ πληροί τις προϋποθέσεις της κυκλικής οικονομίας, αφού για την παραγωγή του χρησιμοποιούνται απόβλητα και κατάλοιπα του πρωτογενούς τομέα (απόβλητα κτηνοτροφικών μονάδων όπως το τυρόγαλα, υπολείμματα ελαιοτριβείων, φλούδες και πούλπες από φρούτα, ενσιρώματα από ενεργειακά φυτά, απόβλητα εκκοκιστηρίων, στέμφυλα οινοποιείων, μαγιά μπίρας κτλ). Ένα επιπλέον όφελος είναι ότι, αναλόγως της μορφής του, αν δηλαδή είναι υγροποιημένο ή συμπιεσμένο, Bio-LNG ή Bio-CNG, μπορεί είτε να μεταφερθεί σε μακρινές αποστάσεις από το σημείο παραγωγής του είτε - καθότι έχει σχεδόν ίδιες φυσικοχημικές ιδιότητες με το φυσικό αέριο - να εγχυθεί απευθείας σε ήδη υφιστάμενους αγωγούς φυσικού αερίου, πχ, του ΔΕΣΦΑ ή της ΕΔΑ ΘΕΣΣ. Στη χώρα μας λειτουργούν 75 μονάδες, με συνολική ισχύ 115 μεγαβάτ. Αλλά σήμερα παράγεται μόνο βιοαέριο και δεν γίνεται συμπαραγωγή, άρα, το χρησιμοποιούμε με το χειρότερο τρόπο, όπως πολύ σωστά επισημαίνουν επιχειρηματίες του κλάδου. Χρειάζεται, όμως, τουλάχιστον άλλες τόσες μονάδες, για να καλύψει τους κοινοτικούς στόχους που έχουν τεθεί μέχρι το 2030
